Nola agertzen dira genero-desberdintasunak ikasgelan? Nork egiten du zer lantaldeetan? Zereginak eta rolak zuzen banatzen al dira? Zer min jasaten dute emakumeek unibertsitateetan eta ikastetxeetan izandako esperientziek? Galdera horiek eta beste asko izan ziren, hain zuzen ere, joan den ostegunean, ekainak 23, “Desberdintasunak talde-lanetan: begirada feminista eta parte-hartzailea ikasgelei” hitzaldiaren ardatza.
Aradia Coop. eta Parte Hartuz-ek egindako eta Emakundek emakumeen eta gizonen berdintasunaren arloan emandako ikerketa-beketako batek (2021-2022) finantzatutako «genero-desberdintasunak kooperatiboki argitu eta kudeatzeko ikerketa-ekintza parte-hartzailea» proiektuaren emaitza nagusien itzulketa gisa planteatutako espazioa.
Aurkezpena aukera bat izan zen ikasleen eta irakasleen esperientziak elkarrizketan jartzeko, ikasgeletan erabiltzen diren sexu-genero sistemaren logikak azalduz joateko eta genero-arauak nola gauzatzen diren identifikatzeko. Bizipen horiek, beren posizio desberdinetatik, asko dute komunean: legitimitaterik eza, emakumeekiko loturatik gorputzei lotutako zainketetara edo arazoetara (sexualizazioaren beldurra, hilerokoa) itzulitako balioa galtzea, zenbait elementu aipatzearren. Min horiek agerian uzten dute txanpinoiko akademikoa eta txanpinoiko ikaslea direla, eta Amaia Pérez Orozcoren adierazpena aplikatzen diote esparru horri. Figura horiek neutraltasunez mozorrotzen dituzte ikasgela zeharkatzen duten menderatze-moduak, eta arau-subjektuaren beharrei, interesei eta itxaropenei baino ez diete erantzuten.
Hori guztia gogoetarako arrazoi izan zen parte hartu zuten hiru orduetan, non azalpena, elkarrizketa eta pikatekoa egon ziren, sortu ziren problematika gogor asko girotzea ahalbidetu zuena. Gainera, Laura eta Sara ZAWPeko lankideek prestatu zuten dinamikan parte hartzeko aukera izan zuten, araugintzako feminitateari lotutako minak nola adierazten diren irudikatzeko. Lehenengoak, ZAWPeko egoitza artistiko batean dagoenak, “feminitatearen eraikuntza sozialari buruzko erretratu etnografikoak” obran ideia hauek jasoko ditu.
Azken batean, Ekonopoloa min askoren lekuko izan zen, baina baita erresistentzien eta bizirauteko estrategien lekuko ere, hezkuntza askeagoa eta berdinzaleagoa irudikatzen laguntzen baitigute. Bizipenak bateratzea, ikusaraztea eta problematizatzea eraikuntza kolektiborako aukera bat da beti, azterketak formalki iraun duen hamar hilabeteetan izan den bezala. Behin betiko ikerketa udazkenean egongo da eskuragarri, eta bertan bizi diren pertsona guztientzako gune seguruak eta erosoak izango diren ikasgeletarantz aurrera egiteko material gisa balio izatea espero dute.
Iturria: REAS EUSKADI