“La Economía Social en España en números 2019” liburua argitaratu berri da, eta dagoeneko eskuragarri dago bertsio digitalean.
Azterlanaren zuzendariek, Rafael Chaves Ávilak, José Luis Monzón Camposek, José Galán Peláezek eta Antonio González Rojasek, CIRIECek bultzatutako asmo handiko proiektu baten emaitzak aurkeztu dituzte txostenean, Lan eta Gizarte Ekonomia Ministerioaren diru-laguntzarekin.
Helburu nagusia da 2019/12/31 arte Espainiako Gizarte Ekonomia osatzen duten erakundeen zifra nagusiak eskaintzea, Gizarte Ekonomiari buruzko 5/2011 Legeak ezarritako definizioan oinarrituta.
Txosten horrek bi ezaugarri berri ditu: merkatuko ekoizleen eta ez merkatukoen datuen batasuna, eta ikertzaileen talde aurrekaririk gabekoen partaidetza.
Lehenik eta behin, lehenengo aldia da gizarte-ekonomiako eragile guztien datuak biltzen direla, bai merkatu-ekoizleenak, bai ez merkatu merkatukoenak.
Bigarrenik, Espainia osoko 19 unibertsitatetako gizarte-ekonomiako 47 adituk parte hartu dute aurrekaririk gabeko talde batean, eta 17 autonomia-erkidegoetako 13ren estatistikak biltzea ahalbidetu dute. Ikerketak bi bide erabili ditu Espainia osoko estatistikak lortzeko: 1. “Zentralizatua”: Datu nazionalen bilketa, lurraldez kanpoko lau erkidegoak barne, iturri ofizialak eta gizarte-ekonomiako erakundeak erabiliz; 2. “Deszentralizatua”: 13 autonomia-erkidegotan egindako ikerketak, probintzia-mailako azterketa zehatzarekin, erregistro ofizialetan eta landa-lanean oinarrituta.
Gainera, EAEri buruzko kapitulua idazten bi ikertzailek hartu dute parte, GEEBko kide baitira. Kapituluan jasotako datu estatistikoek erakusten dute gizarte-ekonomiak gutxiengoa izaten jarraitzen duela EAEn, nahiz eta ez den hondar-sektore bat eta ez dagoen desagertze-fasean. Aitzitik, eskura ditugun datuek erakusten dutenez, jarduera ekonomiko mota desberdinak biltzen dituen sektore finkatu bat dago, lurraldean errotuta dagoena eta euskal ekonomiaren guztizko enpleguan garrantzi erlatibo nabarmena duena, haren %10 baino gehiago.
Gainera, kapituluak Gizarte Ekonomiari buruzko estatistika fidagarriak egiteko zailtasun nagusiak aipatzen ditu, eta arreta berezia jartzen du familien sakabanatzeak administrazio publikoekiko duen arazoan.
Informazio gehiago hemen
Iturria: OVES/GEEB