Espainiako Gobernuak joan den urtarrilaren 18an onartu zuen Ministroen Kontseiluan 2022-2025 Etxebizitza Eskuratzeko Estatuko Plana, 432 milioi eurokoa. Gainera, aurrera aterako dira alokairuan laguntzeko gazte bonoa, aurrekontuetan 200 milioi eurorekin kontsignatua, eta Etxebizitza Eskubidearen aldeko Legearen aurreproiektua.
Plan berriaren barruan, laguntza-sorta berri bat dago, herritar ahulentzat eta alokairu oneko etxebizitzen sustatzaileentzat. Proiektu honetan aurkezten den beste puntuetako bat elkarlaneko etxebizitza sustatzea da, cohousing izenez ere ezagutzen den eredua.
Helburua etxebizitzara sartzeko sistema bat sustatzea da, hiritarrak beren borondatez elkartu eta espazio komunak partekatzeko aukera oinarri hartuta. Urbanizazio batean ez bezala, non pertsona edo familia bakoitzak bere bizilekua baitu, eredu honetan eremu gehiago partekatzen dira, hala nola sukaldea, egongela edo ikuztegia. Ideia horren aldekoen arabera, formulak sozializazio-osagai bat du, eta autogestio-ahalmen handiagoa duen komunitate batean bizi da.
Ereduaren aldekoek bat egiten dute Agenda 2030en proposamenekin, besteak beste, etxebizitza-eredua aldatzearen alde egiten baitute, lurzorua optimizatzeko eta baliabideen kudeaketan eraginkortasun handiagoa lortzeko. Era berean, formula horrek kalitate handiagoko gune bizigarriak eta ingurumenaren aldetik iraunkorragoak sortzen ditu.
Beraz, ez du zerikusirik etxebizitza bat partekatzeko edo urbanizazio batean bizitzeko ideiarekin, baizik eta ingurune berean bizitzeko interes edo lehentasun jakin batzuk partekatzen dituzten herritarrei lekua ematea. Hala ere, ekimena ez da berria, Danimarkan sortu zen hirurogeiko hamarkadan eta geroago Estatu Batuetara aldatu zen. Sistema horren asmoa bizitza komunitarioaren ideia bat sustatzea zen. Hala ere, kontrako jarrerak ere badaude, eta ohartarazten dute sistema hori beste aitzakia ezin hobea izan daitekeela inbertsio- eta higiezin-taldeek etxebizitza txikiagoak kudeatu ahal izateko. Izan ere, etxebizitza tradizionalean sartu ezin diren herritarrez baliatzen den prekarietate-eredua gordetzen dute.
Bitarteko posizioek argudio bat eta bestea defendatzen dituzte. Begi onez ikusten dute herritarrek aukera juridikoak izatea, etxebizitza baten inguruan antolatzen laguntzeko eta autogestio-ahalmen handiagoa izateko, putrerik eta espekulazio-talderik gabe. Hala ere, horrek ez du esan nahi cohousing etiketaren azpian konnotazio positiboak dituen konpainia edo enpresa batzuk espekulatu egin behar dutenik, etxebizitza txikiagoak, kalitate txarragokoak eta herritar prekarioak dituzten etxebizitzak eskaintzearen kontura aberastu ahal izateko.
Iturria: Publikoa