ULMAko bazkideen %80,5ak eta ORONAko bazkideen %70ak Korporaziotik ateratzearen alde bozkatu du.
Orain Mondragonek 11.000 langile gutxiago ditu, industria arloko bi enpresa handi, Ulma eta Orona, taldetik ateratzea erabaki dutelako, kudeaketan autonomia handiagoa bilatuz. Hala bozkatu zuten Ulmako bazkideen %80,5ek eta Oronako %70ek, eta iragarri zituen hilabeteak zeramatzan ‘coopexit’a berretsi zuten. Horiekin, taldearen salmenten %15 badoa -bien artean 1.700 milioi baino gehiago- eta %13 lanpostu.
“Etapa berri bati ekin dio Mondragonek”, esan zuen taldeko zuzendaritzak bozketaren emaitza ezagutu ondoren, galera onartu ondoren. Hemendik aurrera, kooperatiba erraldoiaren krisiaren irismena zifretatik harantzago doan ikusiko dugu, kooperatiben arteko elkartasunean oinarritutako korporazioaren kudeaketa eredua bera zalantzan jartzen bada, Ulmaren eta Oronaren irteera handien ihes gehiagoren printzipioa bada, edo, aitzitik, Mondragon berrasieratzen bada, hautsi egiten bada eta indartsuago berragertzen bada, eta bere enpresa elkartuenekin. Irteten diren bi enpresak, hori bai, kooperatibek langabezian daudenean birkokatzeko aukera ematen duen sarearen barruan mantenduko dira.
Egia esan, Ulma eta Orona kooperatibak izaten jarraituko dute, baina Mondragon enpresaren babespean egon gabe. Horrek esan nahi du ez dutela funts solidario horretara ekarpenik egingo, baina Lagun Arori, aseguru-konpainiari eta BGAEri (Borondatezko Gizarte Aurreikuspeneko Erakundea) egindako ekarpenei eutsi nahi diete, haien pentsioak osatzeko, baita Mondragon Unibertsitateari, eta Mondragonekin lankidetzan jarraitu nahi dute. Beste gauza bat da lankidetza hori nola bideratzen den. Hainbat astez desadostasunak eta akusazio gurutzatuak izan ondoren, taldean ez bezala, eta horren ezaugarri nagusia komunikazio publikoetan geldi-geldi samar egotea da. Hori dela eta, gogoak asko lasaitu beharko dira etorkizuneko edozein lankidetza-negoziazio abiarazi baino lehen.
Iturria: El Diario