Krisi ugariko garaian bizi gara. Larrialdi klimatikoak arriskuan jartzen du gizateriaren etengabeko biziraupena, eta injustizia, esplotazioa, pobrezia eta zaurgarritasuna areagotzen ditu. Eta bizi-kostuaren krisi globalaren ondorioz, pertsona gehiago ari dira prekarietatea pairatzen. Krisi horiek, askotan, berritasun eta gaur egungo ondorio gisa aurkezten dira, ehunka urteko sistema suntsitzaileen ondorio metagarrien ordez, baina gaur egungo mundu-ordenak eragindako bazterketaren lehen lerroan egon direnek, kolonizazioan eta kapitalismoan errotuta, beti jakin izan dute, zapatistak aipatzeko, etxe hau sutan egon dela mende askoan.
Beraz, sistema suntsitzaile horren konponbideak eta alternatibak aurkitzea beharrezkoa izan da mundu osoko komunitateentzat. Estatu Batuetako Pantera Beltzetatik hasi eta Espainiako nekazarien komunetaraino, hasi Mexikoko zapatistetatik eta Occupy mugimendu globaleraino, hasi Brasilen lurrik gabeko langileengandik eta okupatutako palestinarretaraino, hasi Hego Afrikako txaboletako biztanleetatik eta Erresuma Batuko Digger-etaraino, hasi Rojavatik eta Mississisko Cooperation Jacksoneraino, erresistentzia izugarria zabaltzen du. Eta guztiek komunean duten gauza bat da «ekonomia solidarioan» duten ikuspegia, autonomiarako eta mundu bidezkoagoa eraikitzeko funtsezko bide gisa.
Ekonomia solidarioa antolakuntza-esparru bat da, gure behar materialak modu kooperatiboan asetzearen bidez askapen kolektiboa bideratzen duena, sistema kapitalistek sortzen eta mantentzen duten mendekotasunarekin eta prekarietatearekin hautsiz. Elkartasun-ekonomiak komunitate partikularrek hutsetik eraikitako soluzio praktikoetan oinarritzen dira, beren behar espezifikoak berehala asetzeko, baina baita epe luzeko autonomia aurreikusten duten unean ere. Horretarako, gizartea aldatzeko hiru estrategia komun dituzte: erakunde menderatzaileei desafio egitea, eraldaketa pertsonala eta erakunde alternatiboak eraikitzea. Estrategia horien arteko elkarreragina eta oreka modu desberdinean interpretatzen dira testuinguru politiko bakoitzean.
Ekonomia solidarioak sortzen diren tokian oinarritzen dira berez, beren komunitate partikularren tokiko beharrei erantzuten baitiete; hala ere, koalizioak eratzea eta nazioarteko elkartasuna ere balioesten dituzte, printzipio partekatuetan oinarrituta, gizarte-, arraza- eta ingurumen-justizia, demokrazia, errespetua, interdependentzia eta mutualismo jasangarria barne.
Autogobernatzeko eta tokian oinarritutako ekonomia solidarioko mugimenduak garatzeko gaitasuna taldean garatzea da gure garaiko gairik premiazkoenetako bat. Aukera apartak ematen ditu gurekin eta beste batzuekin ditugun harremanak funtsean aldatzeko —gurekin eta lurrarekin ditugun harremanak—. Solidarity Economy Association (SEA) sortu zen leinu global horretan laguntzeko eta erakunde berriei lehenago etorri diren ikasgaiak ikasten laguntzeko. Erresuma Batuan egoitza duen kooperatiba txikia denez, helburua elkartasun-ekonomia indartsuagoa eraikitzea da, elkarrenganako laguntzaren lehen lerroan dauden erakunde eta taldeen eta justizia eraldatzailearen lan-eremuen arteko lotura sakonagoak ezarriz.
Informazio gehiago hemen
Iturria: Iritzi artikulua, Erresuma Batuko Solidarity Economy Association New Internacionalist-arendako